Podróż przez wieki królewskiej władzy, architektury i sztuki w Paryżu

Luwr powstał pod koniec XII wieku jako średniowieczna twierdza króla Filipa II, mająca bronić Paryża.
Pozostałości pierwotnej fortyfikacji można zobaczyć w dolnych poziomach muzeum.

W XVI wieku Luwr pod panowaniem Franciszka I przekształcono w pałac renesansowy; zapraszano też włoskich artystów, m.in. Leonarda da Vinci.
Kolejni monarchowie rozbudowywali pałac i zbiory, tworząc centrum władzy i kultury.

W 1793 r. po rewolucji Luwr otwarto jako muzeum publiczne, mając nieco ponad 500 obrazów.
Symbolizował przejście od królewskiej ekskluzywności do publicznego dostępu do sztuki.

Za Napoleona zbiory znacznie się powiększyły dzięki dziełom skonfiskowanym w Europie.
Czasowo muzeum nosiło nazwę ‘Musée Napoléon’, zanim część dzieł zwrócono.

XIX wiek przyniósł duże rozbudowy architektoniczne i powiększanie kolekcji, umacniając Luwr jako światowe centrum sztuki.
Powstały nowe skrzydła, a muzeum stało się symbolem francuskiego dziedzictwa.

Luwr zmodernizowano – nowe przestrzenie, reorganizacja działów i większa dostępność.
Dostosowano się do wyzwań masowej turystyki i konserwacji dzieł.

W 1989 r. otwarto szklaną piramidę I. M. Peia – wyraziste nowoczesne wejście do historycznego pałacu.
Początkowo kontrowersyjna, dziś to jeden z najbardziej rozpoznawalnych symboli Paryża.

Luwr przechowuje ponad 35 000 dzieł w działach: starożytności, rzeźby, malarstwa, sztuki dekoracyjnej i innych.
Dom światowych ikon jak Mona Lisa czy Wenus z Milo.

Muzeum przyjmuje miliony odwiedzających, oferując bezpłatne mapy, oprowadzanie i narzędzia cyfrowe do eksploracji.
Bilety na konkretne godziny i rezerwacje online usprawniają zwiedzanie.

Luwr korzysta z platform cyfrowych – wystawy online, wirtualne wycieczki i zasoby edukacyjne.
Dzięki temu poszerza globalny zasięg i promuje dostępność kultury.

Luwr leży w sercu Paryża nad Sekwaną, blisko Ogrodów Tuileries i Place de la Concorde.
Tworzy oś muzealną łączącą inne ikony jak Musée d’Orsay i Centre Pompidou.

Liczne książki, artykuły i zasoby online pogłębiają wiedzę o zbiorach i historii Luwru.
Sklep muzealny i biblioteka oferują katalogi i publikacje naukowe.

Ten zarys opiera się na badaniach kuratorów, historyków i instytucji kultury.
Szczególne podziękowania dla zespołu Musée du Louvre za ich oddanie i wiedzę.

Luwr powstał pod koniec XII wieku jako średniowieczna twierdza króla Filipa II, mająca bronić Paryża.
Pozostałości pierwotnej fortyfikacji można zobaczyć w dolnych poziomach muzeum.

W XVI wieku Luwr pod panowaniem Franciszka I przekształcono w pałac renesansowy; zapraszano też włoskich artystów, m.in. Leonarda da Vinci.
Kolejni monarchowie rozbudowywali pałac i zbiory, tworząc centrum władzy i kultury.

W 1793 r. po rewolucji Luwr otwarto jako muzeum publiczne, mając nieco ponad 500 obrazów.
Symbolizował przejście od królewskiej ekskluzywności do publicznego dostępu do sztuki.

Za Napoleona zbiory znacznie się powiększyły dzięki dziełom skonfiskowanym w Europie.
Czasowo muzeum nosiło nazwę ‘Musée Napoléon’, zanim część dzieł zwrócono.

XIX wiek przyniósł duże rozbudowy architektoniczne i powiększanie kolekcji, umacniając Luwr jako światowe centrum sztuki.
Powstały nowe skrzydła, a muzeum stało się symbolem francuskiego dziedzictwa.

Luwr zmodernizowano – nowe przestrzenie, reorganizacja działów i większa dostępność.
Dostosowano się do wyzwań masowej turystyki i konserwacji dzieł.

W 1989 r. otwarto szklaną piramidę I. M. Peia – wyraziste nowoczesne wejście do historycznego pałacu.
Początkowo kontrowersyjna, dziś to jeden z najbardziej rozpoznawalnych symboli Paryża.

Luwr przechowuje ponad 35 000 dzieł w działach: starożytności, rzeźby, malarstwa, sztuki dekoracyjnej i innych.
Dom światowych ikon jak Mona Lisa czy Wenus z Milo.

Muzeum przyjmuje miliony odwiedzających, oferując bezpłatne mapy, oprowadzanie i narzędzia cyfrowe do eksploracji.
Bilety na konkretne godziny i rezerwacje online usprawniają zwiedzanie.

Luwr korzysta z platform cyfrowych – wystawy online, wirtualne wycieczki i zasoby edukacyjne.
Dzięki temu poszerza globalny zasięg i promuje dostępność kultury.

Luwr leży w sercu Paryża nad Sekwaną, blisko Ogrodów Tuileries i Place de la Concorde.
Tworzy oś muzealną łączącą inne ikony jak Musée d’Orsay i Centre Pompidou.

Liczne książki, artykuły i zasoby online pogłębiają wiedzę o zbiorach i historii Luwru.
Sklep muzealny i biblioteka oferują katalogi i publikacje naukowe.

Ten zarys opiera się na badaniach kuratorów, historyków i instytucji kultury.
Szczególne podziękowania dla zespołu Musée du Louvre za ich oddanie i wiedzę.